بازیابی کامل شنوایی در ناشنوایان؟!/ تاثیر فیبر در مبارزه با ام‌اس

در این گزارش، آخرین اخبار علمی جهان تشریح می‌شوند.

برکه؛ ابوالفضل امیری _ تازه‌ترین اخبار علمی جهان را با ما بخوانید:

یک دستگاه کاشت حلزون، شنوایی را حتی برای افراد کاملا ناشنوا بازیابی می‌کند.

افرنگ خبر|ایمپلنتی برای بازیابی شنوایی در ناشنوایان

بیش از ۱.۵ میلیارد نفر در سراسر جهان از مشکل کم‌شنوایی رنج می‌برند و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۵۰ این رقم به ۲.۵ میلیارد نفر در سراسر جهان برسد.

پژوهش‌های زیادی در مورد افراد مبتلا به کم‌شنوایی و توسعه دستگاه‌های سمعک انجام شده است. یکی از این پیشرفت‌ها دستگاه ایمپلنت یا کاشت حلزون Cochlear است که به بازیابی شنوایی در افراد ناشنوا کمک می‌کند.

از دهه ۱۹۷۰ پیشرفت‌های مختلفی در توسعه کاشت حلزون Cochlear صورت گرفته است. شرکت Cochlear یک شرکت پیشرو در توسعه سمعک‌ها و ایمپلنت‌های کاشت حلزون برای بازیابی شنوایی است.

این دستگاه‌ها برای افرادی ساخته شده‌اند که از کم‌شنوایی شدید به دلیل آسیب گوش داخلی رنج می‌برند و با استفاده از سمعک‌های معمولی خوب نمی‌شنوند.

پروتز کاشت حلزونی، ابزاری الکترونیکی است که از طریق جراحی در گوش داخلی قرار می‌گیرد و احساس شنیدن صدا در افراد ناشنوا یا کم شنوا را فراهم می‌کند.

کاشت حلزون تنها شکل از مداخلات پزشکی است که می‌تواند به واسطه تحریک الکتریکی عصب شنوایی مقداری از شنوایی را به فرد ناشنوای مطلق بازگرداند.

در حدود سه دهه قبل، کاشت حلزون برای اولین بار به شکل ابزاری تک الکترودی که عمدتاً برای افزایش توانایی لب‌خوانی و کمک به فرد در آگاهی از صداها استفاده می‌شد، معرفی شد، اما امروزه ابزارهای چند الکترودی پیشرفته‌ای موجود هستند که امکان مکالمات تلفنی را نیز به کاربرانی که کاشت انجام داده‌اند، می‌دهد.

دستگاه کاشت حلزون Cochlear اساساً نواحی آسیب دیده گوش انسان را دور می‌زند تا صدا را به عصب شنوایی برساند.

دستگاه کاشت Cochlear علاوه بر کمک شنوایی که ارائه می‌دهد، به دلیل آسانی استفاده و عدم عوارض جانبی معمول، توجه عمومی را نیز به خود جلب کرده است، چرا که عفونت پوست و خرابی دستگاه از عوارض اولیه کاشت حلزون است.

نتایج استفاده از کاشت Cochlear بر روی افراد بسیار متفاوت است. مطالعات متعددی در مورد اثربخشی کاشت حلزون بر روی موش‌ها انجام شده است. این پژوهش نشان داد که موش‌ها نیز مانند انسان واکنش‌های بسیار متفاوتی به آن دارند. تنوع در واکنش‌ها به فعالیت عصبی و پاسخ‌های رفتاری در ناحیه لوکوس سرولئوس(LC) مغز بستگی دارد.

نحوه استفاده از کاشت حلزون شنوایی Cochlear

کاشت حلزون Cochlear مستلزم این است که بیماران با جراح گوش و حلق و بینی که یک عمل جراحی کوتاه را برای قرار دادن ایمپلنت انجام می‌دهد، مشورت کنند. جراح یک برش کوچک در پشت گوش ایجاد می‌کند و دستگاه را در گوش بیمار قرار می‌دهد. افراد در طول جراحی ناراحتی کمی را تجربه می‌کنند و خطر کلی کمی در این فرآیند وجود دارد.

در ابتدا، پزشکان این کاشت را فقط به افرادی که کم‌شنوایی کامل داشتندt توصیه می‌کردند. اما با پژوهش‌های پیشرفته‌ای که در طول سالیان اخیر انجام شده است، ثابت شده که این ایمپلنت‌ها برای افراد مبتلا به کم‌شنوایی نسبی نیز مفید هستند.

علاوه بر این، دانشمندان روی داروهای احیاکننده برای معکوس کردن کم‌شنوایی کار کرده‌اند.

کاشت حلزون شنوایی Cochlear چگونه کار می‌کند؟

صداهایی که می‌شنویم از پرده گوش وارد قسمت داخلی مارپیچی‌شکل گوش ما می‌شود که به آن «حلزون گوش» می‌گویند. این صدا باعث خم شدن سلول‌های مویی روی حلزون گوش می‌شود که سیگنالی را از طریق اعصاب به مغز می‌فرستد که آنچه را می‌شنویم، تفسیر می‌کند.

هر سلول حسی دارای فرکانس بهینه‌ای است که به بهترین نحو به آن پاسخ می‌دهد. سلول‌های حلزون گوش به صداهای با فرکانس پایین (مانند حروف صدادار) پاسخ می‌دهند و دانشمندان در تلاش برای توسعه سیستم‌های شنوایی پیشرفته‌تر هستند.

گفتنی است که دستگاه کاشت حلزون Cochlear موفق‌ترین سیستم شنوایی موجود است که در آن الکترودها دقیقاً در حلزون گوش قرار می‌گیرند.

طراحی دستگاه‌های کمک شنوایی امروزی بر این فرض استوار است که هر الکترود عصب را در فرکانس‌های خاصی تحریک می‌کند و به گونه‌ای که تلاش می‌کند از عملکرد سیستم شنوایی انسان تقلید کند.

محدودیت‌های دستگاه کاشت Cochlear

با وجود توسعه دستگاه‌های کمک شنوایی، هنوز محدودیت‌هایی در ارتباط با آنها وجود دارد. تعاریف غیراستاندارد و فرمول‌های محاسباتی منجر به عدم دقت در اثرات توانبخشی آنها می‌شود. برای آزمایش دقت و اثربخشی این ایمپلنت‌ها، باید مطالعات بیشتری انجام شود و سیستم‌هایی برای ارزیابی و پیگیری ایجاد شود.

این دستگاه‌ها هنوز در مرحله توسعه خود هستند و برای اطمینان از اثربخشی و امکان تبدیل شدن به یک سمعک کاملا کاربردی در آینده به تحقیقات و مطالعات بیشتری روی بیماران نیاز است./ اخبار علمی

محققان دانشگاه "راتگرز" آمریکا در مطالعه اخیرشان اظهار کردند، مصرف فیبر زیاد ممکن است به مبارزه با ام اس کمک کند.

نتایج مطالعه اخیر محققان نشان داده مصرف فیبر بسیار به سادگی می‌تواند به کند کردن پیشرفت اِم‌اِس(Encephalomyelitis Disseminata یا Multiple Sclerosis) کمک کند. بهترین منابع غذایی دارای فیبر، میوه‌ها، سبزیجات، حبوبات و غلات کامل هستند.

محققان دانشگاه راتگرز می‌گویند، تحقیقاتشان نشان می‌دهد که ایجاد تغییرات رژیم غذایی می‌تواند باعث کاهش سرعت ام‌اس شود. این مطالعه که در دپارتمان نورولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه انجام شد، بر اساس تحقیقات قبلی است که ارتباط بین ارگانیسم‌های میکروسکوپی در دستگاه گوارش(به‌عنوان میکروبیوم روده شناخته می‌شود) و ام‌اس را مشاهده کرده بود. محققان با حرکت رو به جلو در حال آماده سازی آزمایش‌هایی با تمرکز بر تغییرات رژیم غذایی در بیماران انسانی مبتلا به ام اس هستند.

"کوئیچی ایتو"(Kouichi Ito) استادیار عصب‌شناسی و نویسنده ارشد این مطالعه گفت: عادات غذایی ناسالم مانند مصرف فیبر کم و چربی زیاد ممکن است در افزایش شدید ابتلا به بیماری ام‌اس در ایالات متحده نقش داشته باشد. در کشورهایی که مردم فیبر بیشتری می‌خورند، ام اس بسیار کمتر شایع است.

بر اساس برآوردها، ام اس، یک بیماری تخریب کننده عصبی است که مشخصه آن حمله سیستم ایمنی بدن به پوشش محافظ اعصاب مغز، نخاع و چشم است و نزدیک به یک میلیون بزرگسال آمریکایی به این بیماری مبتلا هستند.

مطالعات قبلی متعددی بین میکروبیوم‌های روده بیماران مبتلا به ام‌اس و افراد سالم تمایز قائل شده‌اند، اما به گفته پروفسور ایتو، همه آن پروژه‌های قبلی به ناهنجاری‌های متفاوتی اشاره کرده‌اند که تشخیص اینکه کدام تغییر، در صورت وجود به طور خاص باعث پیشرفت بیماری می‌شود، تقریبا غیرممکن است.

محققان در این تحقیق که توسط "سودهیر کومار یاداو"(Sudhir Kumar Yadav) رهبری شد، از موش‌های مهندسی شده با ژن‌های مرتبط با ام اس استفاده کردند. پس از آن محققان این مطالعه ارتباط بین تغییرات باکتری روده و یک بیماری شبیه ام اس را که به عنوان آنسفالومیلیت خودایمنی تجربی(EAE) شناخته می‌شود، ردیابی کردند.

همانطور که این جوندگان بالغ و بزرگ‌تر می‌شدند، همزمان آنسفالومیلیت خودایمنی تجربی و یک بیماری التهابی روده به نام کولیت ایجاد می‌شد که نویسندگان مطالعه با مشاهده این امر به افزایش جذب سلول‌های التهابی(نوتروفیل‌ها) به روده بزرگ و تولید پروتئین ضد میکروبی معروف به لیپوکالین ۲(Lcn-۲) اشاره کردند.

آنها به دنبال شواهدی بودند که نشان دهد ممکن است همان فرآیندها در انسان‌هایی که مبتلا به ام اس هستند اتفاق بیفتد. در گام بعد محققان سطوح بالایی از لیپوکالین ۲ را در نمونه مدفوع بیماران ثبت کرد. این مشاهدات با کاهش تنوع باکتریایی و همچنین افزایش سطوح دیگر نشانگرهای التهاب روده مرتبط بود. همچنین، محققان دریافتند باکتری‌های شناخته شده برای کاهش بیماری التهابی روده در مقادیر کمتر در مدفوع بیماران مبتلا به ام‌اس با سطوح لیپوکالین ۲ بالاتر یافت می‌شود.

در مجموع، این یافته‌ها نشان می‌دهند که سطوح لیپوکالین ۲ مدفوع ممکن است در واقع به عنوان یک نشانگر حساس برای تشخیص تغییرات میکروبیوم روده ناسالم در بیماران ام‌اس عمل کند. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که پیروی از یک رژیم غذایی با فیبر بالا که قبلاً برای کاهش التهاب روده مناسب شناخته شده بود، ممکن است به مبارزه با ام اس نیز کمک کند./ اخبار علمی

یافته‌های این مطالعه در مجله Frontiers in Immunology منتشر شده است.

پایگاه اطلاع رسانی نشریه برکه بطور منظم خبر های استان فارس علی الخصوص خبر شیراز را به همراه اخبار خوزستان و جنوب ایران را برای شما منتشر میکند با ما همراه باشید.